Sabah yine 4:30'da Naime Teyze'nin ateşe attığı bazlama kokuları ve ezan sesi ile uyanıyorum. Herkes uyurken evin her köşesini didik didik edip geçmişse dair bir iz bulmaya çalışmak tuhaf. Sürekli evin fotoğraflarını çekiyorum. Yitirdiğim, hayatımın en önemli kadınlarını hatırlatan bu evi de yitirmemek sanırım derdim.
Sabah çocukları Deniz ve Okan ile bırakıp, Mutlu ile mezar ziyaretine gittik. En son 8,5 yıl önce teyzemin cenazesinde gittiğim mezara ''Acaba teyzemin mezarını bulabilecek miyim?'' kaygısı ile gittim. Sıra sıra aradık. Mutlu buldu. Mezarlıktaki tek kayısı ağacının dibinde.
http://www.silifke.bel.tr/ayatekla-sayfa.html
Uzuncaburç
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder