Çocuklarla geziyoruz: Ischgl Kayak Merkezi ile Tanışma/Günlük Rutin/Kaygı/Utanç

Ischgl kayak merkezi ile tanıştığımız ilk gün epey efor sarfetmemiz gerekti. Mutlu'ya; ''bak bunca yük taşıyarak bu tatili bile yapabilirsek her tatili yapabiliriz'' dediğimde cevabı: ''Zirvedeyken bırakalım bence'' oldu:)

Sabahları Ömer'den çok çok daha fazla masal dinlemek isteyen, Sayra'ların yatağında daha fazla zıplamak için taklalar atan, kahvaltı yapmak istemeyen, üstelik kahvaltı karşıtı örgütlenen 4 minik çocuğu, kat kat giydirip odalarımızın dışındaki merdivende sıraya dizip, sessizce hepimizin hazırlanmasını beklemelerini sağlamak,
Tam üst baş giydirilmiş yola çıkacakken beliren kaka ve çiş ihtiyaçlarını gidermek
Otobüs ile çocuklar ve kayak aparatlarıyla 12 km yol kat edip Galtür'den Ischgl'a varmak,
Ardından çocukların ''helikopter'' adını verdikleri gondol ile yaklaşık 20 dakika nefis tepelerin ve ağaçların arasında seyahat ederek tepedeki kayak merkezine ulaşmak,
Bizim kayakları depodan almak, Başak ve Ekin'i sabah 10:30'da başlayan okula yetiştirmek için telaşla kayak kiralamak, üst baş ve plastik kayak ayakkabılarını giydirmek (bizim aile için o arada Ege'yi zapdetmek)
Başak ve Ekin'in kayak okulunun olduğu 100 metrecik tepeyi Ege mızırdanırken ve Başak henüz kayak ayakkabılarına alışmamışken kilometrelerce uzun algılayıp homurdanmak
Patates kızartması ve makarna dışında hiçbir şey yemeyi kabul etmeyen çocuklara başarısız alternatif tavuk, sebze çorbası, meyve vb. yemek bulma çabalarımız
Karılar-kocalar arasında Ekin, Ege ve Taylan'a ''o gün kimin göz kulak olacağı, kimin ne zaman kayak yapıp ne zaman çocuğa bakacağı, kimin ne zaman kayak dersi alacağı'' pazarlıkları,
Dönüşte aynı yolu çocuklar ve yüklerle yeniden katetmek...

İlk güne dair bu başlangıçlar, gelecek günlere dair epey kaygılanmamıza neden olduysa da, ilk gün bunları rutine oturttuktan sonra ilerleyen günlerde bu anların da tadına varıp tatilimizin keyfini çıkarmaya başladık.

Şimdi bu satırları not ederken o an hissettiğimiz sıkıntılardan utandığımı itiraf etmeliyim. Aslında ne kadar da şanslıyız bizler ve çocuklarımız bunları yaşayabildiğimiz için. Keşke tüm çocuklar aynı imkanlara sahip olabilse!...